سهیل سلیمی کارگردان جوان سینمای ایران که با «فرشتگان قصاب» توانست خشم صیونیست ها را برانگیزد و اثری ماندگار در سینما ایران از خود بر جای بگذارد. برای بررسی وضعیت سینمای انقلاب به سراغ این کارگردان جوان سینمای ایران رفته ایم. در زیر ماحصل گفت و گوی کوتاه خبرنگار فرهنگی سراج24 را با سهیل سلیمی می خوانید:
سراج24: وضعیت سینمای انقلاب را چگونه ارزیابی می کنید؟ به ظنر شما به نقطه ایده آل و مطلوب رسیده ایم؟
متاسفانه وضعیت فرهنگی چندان وضعیت مناسبی نیست و در حقیقت در حوزه سینمای انقلاب کم کاری شده است البته دور از انصاف است که چشممان را بر روی آثار تولید شده در این حوزه ببندیم و با تمام احترامی که برای دوستان فعالی در سینمای انقلاب قائلم باید بگویم، در این حوزه کم کار بوده ایم.
یعنی شما وقتی برایند اتفاقاتی که در حوزه فرهنگ رخ داده جمع بندی و بررسی می کنید، متوجه خواهید شد که خیل اوضاع چندان به نفع جبهه فرهنگی انقلاب نیست و بعضا حتی دشمن از ما نیز بهتر عمل کرده است و عده ای آگاهانه و عده ای نیز ناخودآگاه در زمین دشمن بازی کرده اند.
این خلاء امروز بیشتر حس می شود و جوانان حزب اللهی و ارزشی به این قضیه آگاه شده اند و گامهایی برای بهبود شرایط برداشته شده است که امیدوارام اتفاقات خوب زودتر به وقع بپیوندد و به نقطه ای برسیم که بتواینیم براحتی بگوییم سینمای انقلاب پیشرفت کرده و به نقطه ایده آل رسیده ایم.
سراج24: پیشنهاد شما به فیلمسازان، هنرمندان و فعالین عرصه هنر برای بهبود شرایط چیست؟
قبلا از اینکه پاسخ شما را بدهم باید نکته ای را عرض کنم. متاسفانه این روزها همه هجمه های به سینما وارد است و فیلمسازان مورد نقد قرار می گیرند اما نباید به بهانه انتقاد به وضعیت سینما از هنرهای دیگر غافل شویم. برای مثال در موسیقی برهوت عجیبی است یعنی چند نام بیشتر نمی توانید پیدا کنید که در این حوزه کار می کنند و فضای موسیقی تقریبا از بچه های ارزشی خالی است. در هنرهای دیگر مانند هنرهای تجسمی و حتی نقاشی هم شاهد وضعیت بهتری نیستیم. متاسفانه برخی گالری های نقاشی به شدت جبهه فرهنگی انقلاب را تهدید می کنند. عرض من این است به بهانه فضای نامناسب در سینما نباید از سایر رشته های هنری غافل شویم.
اما در حوزه سینما می توانم بگویم اتفاقات خوبی در حال وقوع است اما به شدت فردی است و متاسفانه به یک جریان و نگاه فراگیر در حوزه سینما تبدیل نشده. تحرکات و فعالیت ها قائل به فرد است و هر کس براساس برداشت های خودش از انقلاب کار می کند.
قسمت خوب ماجرا این است که خوشبختانه رسانه های انقلابی پویا شده اند یعنی فضایی که در سابق شاهد ان بودیم که بچه های انقلاب کار می کردند اما هیچ فضایی نبود که انها حرف هایشان را بزنند کم کم از بین رفته و هنرمندان ارزشی می توانند پشت پرده افکارشان را فاش کنند و مخاطبانشان را به خودشان نزدیک کنند. خدا را شکر این رسانه ها فعال شده اند. پیش از این بچه های فرهنگی انقلاب هر جا که کار می کردند خودشان بودند و خودشان؛ و جبهه مقابلی که دائما انها را می کوبیدند اما خدا را شکر تعداد دوستان رسانه ای حزب الهی روز به روز زیاد می شوند و این اتفاق میمون و مبارکی است.
اما برای پاسخ دقیق به سوال شما باید بررسی کنیم و ببینیم آیا در سینما برای سینمای انقلاب پارادایم و الگوی مناسبی تعریف شده یا خیر؟! اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم متوجه می شویم که ما یک پارادایم مشخصی برای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی نداریم. در حوزه نظری انقدر باید پیش برویم تا بتوانیم به یک پارادایم مشخصی برسیم. به نظر من برخورد ابزاری با سینما چندان مشکلی را حل نمی کند چون هر کسی می تواند به سینما نگاه ابزاری داشته باشد و از این ابزار به سود منافع خود بهره ببرد. اما اگر ما بتوانیم در حوزه فکر و اندیشه به پارادایم مجزایی برسیم انوقت می توانیم در دانشگاه و مراکز فرهنگی و هنری بدون انکه نیاز باشد ما با انها کار کنیم و دغدغه داشته باشیم، فضا را به شکلی ترسیم کنیم جوانان در این مسیر حرکت نمایند و برای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی مفید باشند.
از سوی دیگر فضای دانشگاهی و علمی ما متاسفانه فاقد چنین فضایی است. بچه هایی که انجا می روند کاملا در پارادایم غرب تربیت می شوند و بعد از فارغ التحصیلی توقع داریم در مسیر انقلاب اسلامی حرکت نمایند که این توقع نابجا و غیرممکنی است.
